Mi smo djeca jednog vijeka
sto protice kao rijeka
i nemirna i krvava
proticuci ne svrsava
Mi smo djeca jednog vijeka
sto protice kao rijeka
cvijet odnosi sto ti pruza
divno trnje mrtvih ruza

Mi zelimo osmijeh brata
da ne bude patnje, rata
da ne budu srca pusta
niti njema nasa usta
Da te netko sretan voli
da osjeca tvoje boli
u nevolji ruku pruzi
na tvom stolu kruh usluzi
Mi smo djeca jednog vijeka
sto protice kao rijeka
u svom bijesu kad ce stati
tko li ce je obuzdati